dissabte, 27 d’octubre del 2007

TONI MIRET


Avui vull dedicar el post a una excel·lent persona i gran amic, en Toni.
Us copio el poema de J.A. Goytisolo "Palabras para Julia", que en el seu dia va popularitzar el Paco Ibáñez.


PALABRAS PARA JULIA

Tú no puedes volver atrás
porque la vida ya te empuja
con un aullido interminable,
interminable...

Te sentirás acorralada
te sentirás perdida o sola
tal vez querrás no haber nacido,
no haber nacido...

Pero tú siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti, pensando en ti,
como ahora pienso...

La vida es bella ya verás,
como a pesar de los pesares,
tendrás amigos, tendrás amor,
tendrás amigos...

Un hombre solo, una mujer,
así tomados de uno en uno,
son como polvo, no son nada,
no son nada...

Entonces siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti, pensando en ti,
como ahora pienso...

Otros esperan que resistas,
que les ayude tu alegría
que les ayude tu canción
entre tus canciones...

Nunca te entregues ni te apartes
junto al camino nunca digas
no puedo más y aquí me quedo,
y aquí me quedo...

Entonces siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti, pensando en ti,
como ahora pienso...

La vida es bella ya verás
como a pesar de los pesares
tendrás amigos, tendrás amor,
tendrás amigos...

No sé decirte nada más
pero tu debes comprender
que yo aún estoy en el camino,
en el camino...

Pero tú siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti, pensando en ti,
como ahora pienso...

1 comentaris:

Duc Engrescador ha dit...

"Palabras para Julia" és una d'aquelles cançons de repertori, d'escolta obligada.
Va ser al mes de desembre de 1969 al teatre Olympia de París. Una guitarra només i una veu,la d'un activíssim Paco Ibañez, fan emmudir amb la màgia dels sons les veus d'un bulliciós públic. Uns breus minuts d'èxtasi en els quals José Agustín Goytisolo, en la veu de Paco Ibañez, ens deixa, ja per sempre, allò que un dia va escriure " en pensant à toi, en pensant à toi, comme maintenant je pense".
Després, potser ja ho sabeu, cantant, públic i guitarra es van posar "a galopar, a galopar, hasta enterrarlos en el mar", però aquesta es ben bé una altra història.
Gràcies, Lluís. Merci senyors Ibáñez i Goytisolo.

DUC ENGRESCADOR